De naam popart is een afkorting van het begrip popular mass culture, en staat voor alles wat onder de geïndustrialiseerde massacultuur valt. Deze afkorting werd voor het eerst geïntroduceerd in 1949 door Lawrence Alloway, een Britse criticus welke deel uitmaakte van the Independent Group, een collectief van architecten, kunstenaars en critici. Dit collectief ontmoette elkaar in Londen, in het Institute of Contemporary Art. Het echte begin van het bestaan van popart werd ingeluid met het kunstwerk Just What Is It That Makes Today’s Homes So Different, So Appealing?, een collage van kunstenaar Richard Hamilton uit 1956. De collage omvat alle elementen waaraan popart behoort te voldoen.
De tijdsgeest uit de periode waarin popart tot stand kwam was in een sfeer van seksuele revolutie, vrouwenemancipatie en vrijheid. Er was een grote weerstand tegen het abstract expressionisme uit Amerika, en hier werd dan ook flink tegen afgezet. Er kwam een tegenreactie op het conceptuele en hyperserieuze k
arakter van het abstract expressionisme, welke er lijnrecht tegenover stond. Zo wilde uitdragers van popart de kunstwerken naar de mensen brengen, in tegenstelling tot een elitaire plek als het museum dat geliefd was onder de abstract expressionisten. Daarom is veel popart dan ook ogenschijnlijk willekeurig midden op straat te zien.
In de eerste plaats is popart vrijwel louter decoratief zonder diepgaande boodschap. Zo worden dan ook talloze uit de consumptiemaatschappij afkomstige gebruiksvoorwerpen gebombardeerd tot kunst. Dit bracht de popart stroming dichter bij het echte leven, en maakte het vele malen ordinairder dan kunstwerken van voor het popart tijdperk. Toch werd er ook wel aandacht besteed aan politieke opvattingen, welke nauw samenhingen met de in die tijd heersende politieke thema’s. De zogenaamde happenings zijn hier een goed voorbeeld van. Op expressieve wijze drukten kunstenaars hiermee op straat hun vrijheid en vrijheid van meningsuiting uit.
