Deze Nederlandse kunstschilder en kunsttheoreticus leefde het grootste gedeelte van zijn leven in Nederland, maar woonde en werkte op latere leeftijd veel in het buitenland. Mondriaan was een echte pionier op het gebied van non-figuratieve en abstracte kunst. Met name zijn geometrisch-abstracte werk dat hij op latere leeftijd maakte, werd wereldberoemd. Hierin maakte Mondriaan gebruik van de karakteristieke primaire kleuren en het statische zwarte lijnenspel. Dit werk heeft dan ook bij veel ontwerpers van toegepaste kunst en architecten als bron van inspiratie gediend.
Naast het beroep van kunstenaar was Mondriaan ook een fervent kunsttheoreticus. Hij was dan ook een van de voornaamste medewerkers van De Stijl, een in 1917 door Theo van Doesburg opgericht tijdschrift waarmee een nieuwe kunstuitdrukking werd gepropageerd. Ook ontwikkelde Mondriaan de Nieuwe Beelding, een kunsttheorie die beter bekend staat onder de naam neoplasticisme.
Voor tijdschrift De Stijl deed Mondriaan een eerste bijdrage door de reeks artikelen De Nieuwe Beelding in de Schilderkunst te schrijven. Mondriaan was echter geen geweldig schrijver, wat resulteerde in het ontlenen van veel ideeën en begrippen aan Mathieu Schoenmaker, een uit Maastricht afkomstige schrijver en theosoof
. Deze reeks artikelen had als doel aan te tonen dat een kunstenaar niet afbeeldt, maar dat deze weergeeft. Hij vond dat de kunstenaar een tussenpersoon was tussen de onzichtbare, hogere kosmische werkelijkheid en de toeschouwer. Het werk dat Mondriaan voor tijdschrift De Stijl deed, mondde in 1921 uiteindelijk uit in het boekje Le Néo-Plasticisme.
Het schilderij genaamd Victory Boogie Woogie is wellicht een van de meest bekende schilderijen van de hand van Mondriaan. Hij maakte dit werk tussen juni 1942 en januari 1944 in New York, en het kunstwerk bestaat uit een canvas ondergrond met daarop papier dat beschilderd is met olieverf. Het is een vierkant canvas van 127 cm bij 127 cm, maar heeft als doel om het diagonaal op te hangen. In dit schilderij komt duidelijk de voorliefde naar voren voor de primaire kleuren rood, geel en blauw, en daarnaast is gebruikgemaakt van wit, zwart en grijs. Het kunstwerk bestaat uit grote en kleine blokvormen welke “speels” door elkaar heen lijken te dansen. Ondanks dat veel mensen denken dat Mondriaan enkel primaire kleuren gebruikte in dit werk, heeft hij de kleuren blauw, rood en geel hier en daar wat afgezwakt of donkerder gemaakt. Het schilderij Victory Boogie Woogie is hoogstwaarschijnlijk een verwijzing naar de bruisende stad New York met haar dynamische tempo.
